19 VI 2003 – Msza św. w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

W czwartek 19 czerwca 2003 roku, w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, wikariusz Rzymu kard. Camillo Ruini odprawił w obecności Jana Pawła II Mszę św. na placu św. Jana na Lateranie, podczas której Ojciec Święty wygłosił homilię. Nawiązał w niej do początkowych słów swojej ostatniej encykliki: «Ecclesia de Eucharistia vivit» — «Kościół żyje Eucharystią». Po Mszy św. Papież przewodniczył wielkiej procesji Bożego Ciała, w której uczestniczyli liczni rzymianie i pielgrzymi.

1. Ecclesia de Eucharistia vivit — «Kościół żyje Eucharystią». Tymi słowami rozpoczyna się encyklika poświęcona Eucharystii, którą podpisałem w Wielki Czwartek br. podczas Mszy św. Wieczerzy Pańskiej — in Cena Domini. Dzisiejsza uroczystość Bożego Ciała nawiązuje do tamtej wymownej celebracji eucharystycznej, pozwalając przeżyć na nowo podniosły klimat Ostatniej Wieczerzy.

«Bierzcie, to jest Ciało moje. (…) To jest moja Krew» (Mk 14, 22-24). Znów słuchamy słów Jezusa, dającego uczniom chleb, który stał się Jego Ciałem, i wino, które stało się Jego Krwią. W ten sposób zapoczątkowuje On nowy obrządek paschalny: Eucharystia jest sakramentem Nowego i Wiecznego Przymierza.

Poprzez te gesty i te słowa Chrystus realizuje w pełni długą pedagogię starożytnych rytów, o których mówi wysłuchane przed chwilą pierwsze czytanie (por. Wj 24, 3-8).

2. Kościół nieustannie powraca do Wieczernika jako miejsca swoich narodzin. Powraca do niego, ponieważ dar Eucharystii ustanawia tajemniczą «równoczesność» między Paschą Pana a przyszłością świata i przyszłymi pokoleniami (por. Ecclesia de Eucharistia, 5).

Także w dzisiejszy wieczór z głęboką wdzięcznością Bogu trwamy w milczeniu wobec tajemnicy wiary — mysterium fidei. Kontemplujemy ją z tym wewnętrznym uczuciem, które w encyklice nazwałem «zdumieniem eucharystycznym» (por. tamże, 6). Wielkie i pełne wdzięczności zdumienie w obliczu Sakramentu, w którym Chrystus «skoncentrował» na zawsze całą swoją tajemnicę miłości (por. tamże, 5).

Kontemplujemy eucharystyczne oblicze Chrystusa, jak czynili to apostołowie, a później święci wszystkich wieków. Kontemplujemy je, przede wszystkim ucząc się od Maryi, która była «’Niewiastą Eucharystii’ przez całe swoje życie» (tamże, 53), «pierwszym ‘tabernakulum’ w historii» (tamże, 55).

3. Takie jest znaczenie pięknej tradycji Bożego Ciała, do której powracamy tego wieczora. Przez nią również Kościół w Rzymie ukazuje swą ścisłą więź z Eucharystią, głosi z radością, że «żyje Eucharystią».

Modlitwy
Św. Tomasz z Akwinu (1225-1274)

Chleb aniołów, chleb wędrującego, prawdziwy chleb dzieci Bożych (Sekwencja na Boże Ciało)

Boże wszechmogący i przedwieczny, oto zbliżam się do sakramentu Twojego jedynego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Chory, przychodzę do lekarza, od którego zależy moje życie; zbrukany – do źródła miłosierdzia, niewidomy – do ogniska światła wiecznego, ubogi i pozbawiony wszystkiego – do Pana nieba i ziemi. Błagam Cię zatem o Twoją ogromną, niewyczerpaną hojność, abyś raczył uzdrowić mnie z moich kalectw, obmył mnie z brudów, oświecił moje zaślepienie, uzupełnił moje braki, zakrył moją nagość; a także, bym mógł otrzymać chleb aniołów (Ps 76,25), Króla nad królami, Pana nad panami (1 Tm 6,15), z całym szacunkiem i pokorą, całą skruchą i pobożnością, czystością i wiarą, stanowczością zamiaru i prawością intencji, czego wymaga zbawienie mojej duszy. Daj mi, proszę, nie tylko przyjmować jedynie sakrament Ciała i Krwi Pańskiej, ale i całą moc oraz skuteczność tego sakramentu. Boże pełen słodyczy, daj mi tak dobrze przyjmować Ciało Twego jedynego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa — to ciało rzeczywiste, które otrzymał od Dziewicy Maryi, bym zasłużył na zjednoczenie z Jego Ciałem mistycznym i został policzony między Jego członkami. Ojcze, pełen miłości, udziel mi łaski, abym tego Syna, którego przyjmę teraz ukrytego, co przystoi mojemu stanowi podróżującego, mógł kontemplować twarzą w twarz i na zawsze, Jego, który będąc Bogiem, żyje i króluje razem z Tobą w jedności Ducha Świętego na wieki wieków. Amen